Anna Ahmatova

Taş bir sözcük düştü parçalandı

Henüz yaşayan göğsümde.

Zararı yok, ben zaten hazırdım.

Gelirim bunun da üstesinden.

Başımda işim çok bugün:

Belleği sonuna değin öldürmek gerek,

Taşlaşması gerek ruhun

Ve yaşamayı yeniden öğrenmek.

İşte… Yazın hışırdayan sıcak soluğu

Bayram gibi sarıyor pencereyi.

Ben çoktan sezmiştim bu

Aydınlık günü ve boş evi.

Anna AHMATOVA